Skilnad mellom versjonar av «Lagord»

Frå Mållekken
Hopp til navigering Hopp til søk
(→‎Linn bøygjing: set inn att mt. -om (jf. fyrre brigde), sidan norr. no hadde -um og fleire av dømi hans Aasen på -om vel kunna vera både ubundi og bundi form)
(-en-lagord ++)
Line 8: Line 8:


=== Sterk bøygjing ===
=== Sterk bøygjing ===
Den sterke lagordsbøygjingi fylgjest vanleg åt med namnord i ubundi form: '''''God''' mat, ei '''leiki''' kjetta''.
Den sterke lagordsbøygjingi fylgjest vanleg åt med namnord i ubundi form: '''''God''' mat, ei '''leiki''' kjetta''. Me hev tvo hovudbolkar: dei som endar på -en (hit høyrer òg ferduge lagformer av dei sterke segnordi) og hine. Attåt desse kjem òg dei ubøygde lagordi, t.d. deim avleidde av gamle eigefallsformer (m.a. ''einstaka'', ''millombìls'').


{| align=right border="2" cellpadding="2" cellspacing="0" style="text-align:center; margin: 1em 1em 1em  0; background: #f9f9f9; border: 1px #aaa solid; border-collapse: collapse; font-size:73%;"
{| align=right border="2" cellpadding="2" cellspacing="0" style="text-align:center; margin: 1em 1em 1em  0; background: #f9f9f9; border: 1px #aaa solid; border-collapse: collapse; font-size:73%;"
Line 24: Line 24:
|-
|-
| style="background:#f2f2f2" | [[sidefall|S]] || ''godom'' || ''godre'' || ''godo'' || colspan=3 | ''godom''
| style="background:#f2f2f2" | [[sidefall|S]] || ''godom'' || ''godre'' || ''godo'' || colspan=3 | ''godom''
|-
| colspan=7 |
<!--|}
{| align=right border="2" cellpadding="2" cellspacing="0" style="text-align:center; margin: 1em 1em 1em  0; background: #f9f9f9; border: 1px #aaa solid; border-collapse: collapse; font-size:73%;"
|+ Utsyn yver alderdomlege og målførelege former-->
|-
| rowspan=2 style="background:#f2f2f2" | || colspan=3 style="background:#f2f2f2" | eintal || colspan=3 style="background:#f2f2f2" | mangtal
|-
| style="background:#f2f2f2" | hannkyn || style="background:#f2f2f2" | hokyn || style="background:#f2f2f2" | inkjekyn || style="background:#f2f2f2" | hannkyn || style="background:#f2f2f2" | hokyn || style="background:#f2f2f2" | inkjekyn
|-
| style="background:#f2f2f2" | [[nemnefall|N]] [[underfall|U]] || ''leiken''<br />(<span style="color: #008000">''leikin''</span>) ||  ''leiki''<br />(<span style="color: #000080">''leika''</span>) || ''leike''<br />(<span style="color: #008000">''leiki''</span>) || ''leikne'' || ''leikna'' || ''leikne''<br />(''leiki'', <span style="color: #000080">''leika''</span>)
|-
| style="background:#f2f2f2" | [[eigefall|E]] || ''leikens''<br />(<span style="color: #008000">''leikins''</span>) || ''leikenna''<br />(<span style="color: #008000">''leikinne''</span>) || ''leikens''<br />(<span style="color: #008000">''leikins''</span>) || colspan=3 | ''leikenna''<br />(<span style="color: #008000">''leikinne''</span>)
|-
| style="background:#f2f2f2" | [[sidefall|S]] || ''leiknom'' || ''leikenne''<br />(<span style="color: #008000">''leikinne''</span>) || ''leikno'' || colspan=3 | ''leiknom''
|}
|}


Line 34: Line 50:
| colspan=2 | ''god'' ||  ''godt''  || ''gode''
| colspan=2 | ''god'' ||  ''godt''  || ''gode''
|-
|-
| ''leiken'' || ''leiki'' || ''leike'' ||  ''leikne''  
| ''leiken''<br />(<span style="color: #008000">''leikin''</span>) || ''leiki''<br />(<span style="color: #000080">''leika''</span>) || ''leike''<br />(<span style="color: #008000">''leiki''</span>) ||  ''leikne''  
|}
|}
Som ''god'' gjeng flest alle lagord, døme: ''blodug'', ''gul'', ''heilag'', ''mjuk'', ''modig'', ''norsk'', ''raud'', ''stor'', ''storleg'', ''vond''.
 
Som ''god'' gjeng flest alle lagord, døme: ''blodug'', ''gul'', ''heilag'', ''mjuk'', ''modig'', ''norsk'', ''raud'', ''stor'', ''storleg'', ''vond''. Det er merkjande at sume lagord ikkje fær ''-t'' i statsnynorsk, medan dei gjer det i høgnorsk (t.d. ''norskt'', statsnynorsk ''norsk'').
* Undantak: um nemneformi endar på ''-t'' og det kjem eit medljod beint fyre t-en, fær ordet ingi ending i inkjekyn. Døme: ''svart'' (men ''kvitt'' av ''kvit'').


Som ''leiken'' gjeng lagord med etterlekken ''-en'': ''gjeven'', ''mogen'', ''uvyrden'', ''vaksen''.
Som ''leiken'' gjeng lagord med etterlekken ''-en'': ''gjeven'', ''mogen'', ''uvyrden'', ''vaksen''.
<br>[[Uttala]]: ''k'' og ''g'' fær vanleg linn uttala fyre ''-en, -i, -e'': ''leiken'' [<sup><small>2</small></sup>leiçen], ''leiki'' [<sup><small>2</small></sup>leiçi].
* [[Uttala]]: ''k'' og ''g'' fær vanleg linn uttala fyre ''-en, -i, -e'': ''leiken'' [<sup><small>2</small></sup>leiçen], ''leiki'' [<sup><small>2</small></sup>leiçi].
<br>Avbrigde: For hokyn ''-i'' kann ein au skriva ''-a''. Etter [[midlandsnormalen]] er bøygjingsformene ''-in, -i, -i, -ne''.
* Avbrigde:
:* For hokyn ''-i'' kann ein au skriva ''-a'' (a-mål, <span style="color: #000080">i blått i yversyni</span>).
:* Inkjekyn mangtal ''-ne'' kann au hava same formi som hokyn eintal, d.e. ''-i'' (<span style="color: #000080">eller ''-a'' i a-mål</span>).
:* Etter [[midlandsnormalen]] er bøygjingsformene ''-in, -i, -i, -ne'' (<span style="color: #008000">i grønt i yversyni</span>). Etter denne fell òg endingane ''-enna'' og ''-enne'' i hop i ''-inne''.


Formene i [[bøygjefall]] og andre serlege former vert helst nytta i målførelìta eller alderdomlegt mål, skaldskap, og ikkje minst i faste ordlag: ''ei gomol kona, på langan veg, med godo, i heilo, å nyo, allra best, longo''.
Formene i [[bøygjefall]] og andre serlege former vert helst nytta i målførelìta eller alderdomlegt mål, skaldskap, og ikkje minst i faste ordlag: ''ei gomol kona, på langan veg, med godo, i heilo, å nyo, allra best, longo''.


=== Linn bøygjing ===
=== Linn bøygjing ===
Den linne lagordsbøygjingi fylgjest vanleg åt med namnord i bundi form: ''Den '''gode''' maten, '''leikne''' kjetta mi''. Sume målføre skil millom kyni, slik at det t.d. heiter ''den '''gode''' maten'', men ''den '''leikna''' kjetta'', og det var òg slik Ivar Aasen sette det upp i ''Norsk Grammatik'' (sjå yversynet til høgre). Einskilde målføre (t.d. i Nordhordland) skil òg millom kyni i mangtal, etter mynster frå den sterke bøygjingi, so at det heiter ''dei '''gjæve''' gutane'', men ''dei '''gjæva''' gjentone''. Aasen sette det upp slik i ''Det Norske Folkesprogs Grammatik'' (1948), men i ''Norsk Grammatik'' (1864) gjekk han yver til same form i alle kyni (på -e), kann henda sidan norrønt òg hadde det (på -u, med -um i sidefall). Utpå 1900-talet vart kynsbøygde former sjeldsynte i skrift og -e gjenomførd, slik òg -ane, -one og -ene vart for eldre -arne, -orna, -erna/-erne.
{| align=right border="2" cellpadding="2" cellspacing="0" style="text-align:center; margin: 1em 1em 1em  0; background: #f9f9f9; border: 1px #aaa solid; border-collapse: collapse; font-size:73%;"
{| align=right border="2" cellpadding="2" cellspacing="0" style="text-align:center; margin: 1em 1em 1em  0; background: #f9f9f9; border: 1px #aaa solid; border-collapse: collapse; font-size:73%;"
|+ Utsyn yver alderdomlege og målførelege former
|+ Utsyn yver alderdomlege og målførelege former
Line 57: Line 76:
|-
|-
| style="background:#f2f2f2" | [[sidefall|S]] || colspan=3 | ''godom''  
| style="background:#f2f2f2" | [[sidefall|S]] || colspan=3 | ''godom''  
|-
|
|-
| rowspan=2 style="background:#f2f2f2" | || colspan=3 style="background:#f2f2f2" | eintal || colspan=3 style="background:#f2f2f2" | mangtal
|-
| style="background:#f2f2f2" | hannkyn || style="background:#f2f2f2" | hokyn || style="background:#f2f2f2" | inkjekyn || style="background:#f2f2f2" | hannkyn || style="background:#f2f2f2" | hokyn || style="background:#f2f2f2" | inkjekyn
|-
| style="background:#f2f2f2" | [[nemnefall|N]] [[underfall|U]] [[eigefall|E]] || rowspan=2 | ''leikne'' || rowspan=2 colspan=2 | ''leikna'' || ''leikne'' || ''leikna'' (-e) || ''leikne''
|-
| style="background:#f2f2f2" | [[sidefall|S]] || colspan=3 | ''leiknom''
|}
|}
Den linne lagordsbøygjingi fylgjest vanleg åt med namnord i bundi form: ''Den '''gode''' maten, '''leikne''' kjetta mi''. Sume målføre skil millom kyni, slik at det t.d. heiter ''den '''gode''' maten'', men ''den '''leikna''' kjetta'', og det var òg slik Ivar Aasen sette det upp i ''Norsk Grammatik'' (sjå yversynet til høgre). Einskilde målføre (t.d. i Nordhordland) skil òg millom kyni i mangtal, etter mynster frå den sterke bøygjingi, so at det heiter ''dei '''gjæve''' gutane'', men ''dei '''gjæva''' gjentone''. Aasen sette det upp slik i ''Det Norske Folkesprogs Grammatik'' (1948), men i ''Norsk Grammatik'' (1864) gjekk han yver til same form i alle kyni (på -e), kann henda sidan norrønt òg hadde det (på -u, med -um i sidefall). Utpå 1900-talet vart kynsbøygde former sjeldsynte i skrift og -e gjenomførd, slik òg -ane, -one og -ene vart for eldre -arne, -orna, -erna/-erne.


{| border="2" cellpadding="4" cellspacing="0" style="text-align:center; margin: 1em 1em 1em  0; background: #f9f9f9; border: 1px #aaa solid; border-collapse: collapse;"
{| border="2" cellpadding="4" cellspacing="0" style="text-align:center; margin: 1em 1em 1em  0; background: #f9f9f9; border: 1px #aaa solid; border-collapse: collapse;"

Versjonen frå 4. august 2019 kl. 01:10

Lagord eller eigenskapsord, adjektiv er ei klassa av ord som segjer kva lag (tilstand) noko er i, eller kva eigenskap det hev.

Lagordi vert bøygde på tvo viser:

  • i samsvar med namnordi dei stend til: i kyn, tal og kjenne, d.e. bundi/ubundi (linn/sterk) form, og serhøves i grammatiske fall
  • i samanlikning av i kor stor mun laget/eigenskapen gjeld: i grunnmun, høgaremun og høgstemun

Samsvarsbøygjing

Sterk bøygjing

Den sterke lagordsbøygjingi fylgjest vanleg åt med namnord i ubundi form: God mat, ei leiki kjetta. Me hev tvo hovudbolkar: dei som endar på -en (hit høyrer òg ferduge lagformer av dei sterke segnordi) og hine. Attåt desse kjem òg dei ubøygde lagordi, t.d. deim avleidde av gamle eigefallsformer (m.a. einstaka, millombìls).

Utsyn yver alderdomlege og målførelege former
eintal mangtal
hannkyn hokyn inkjekyn hannkyn hokyn inkjekyn
N goder god godt gode goda gode
U godan
E gods godra gods godra
S godom godre godo godom
eintal mangtal
hannkyn hokyn inkjekyn hannkyn hokyn inkjekyn
N U leiken
(leikin)
leiki
(leika)
leike
(leiki)
leikne leikna leikne
(leiki, leika)
E leikens
(leikins)
leikenna
(leikinne)
leikens
(leikins)
leikenna
(leikinne)
S leiknom leikenne
(leikinne)
leikno leiknom
eintal mangtal
hannkyn hokyn inkjekyn alle kyn
god godt gode
leiken
(leikin)
leiki
(leika)
leike
(leiki)
leikne

Som god gjeng flest alle lagord, døme: blodug, gul, heilag, mjuk, modig, norsk, raud, stor, storleg, vond. Det er merkjande at sume lagord ikkje fær -t i statsnynorsk, medan dei gjer det i høgnorsk (t.d. norskt, statsnynorsk norsk).

  • Undantak: um nemneformi endar på -t og det kjem eit medljod beint fyre t-en, fær ordet ingi ending i inkjekyn. Døme: svart (men kvitt av kvit).

Som leiken gjeng lagord med etterlekken -en: gjeven, mogen, uvyrden, vaksen.

  • Uttala: k og g fær vanleg linn uttala fyre -en, -i, -e: leiken [2leiçen], leiki [2leiçi].
  • Avbrigde:
  • For hokyn -i kann ein au skriva -a (a-mål, i blått i yversyni).
  • Inkjekyn mangtal -ne kann au hava same formi som hokyn eintal, d.e. -i (eller -a i a-mål).
  • Etter midlandsnormalen er bøygjingsformene -in, -i, -i, -ne (i grønt i yversyni). Etter denne fell òg endingane -enna og -enne i hop i -inne.

Formene i bøygjefall og andre serlege former vert helst nytta i målførelìta eller alderdomlegt mål, skaldskap, og ikkje minst i faste ordlag: ei gomol kona, på langan veg, med godo, i heilo, å nyo, allra best, longo.

Linn bøygjing

Utsyn yver alderdomlege og målførelege former
eintal mangtal
hannkyn hokyn inkjekyn hannkyn hokyn inkjekyn
N U E gode goda gode goda (-e) gode
S godom
eintal mangtal
hannkyn hokyn inkjekyn hannkyn hokyn inkjekyn
N U E leikne leikna leikne leikna (-e) leikne
S leiknom

Den linne lagordsbøygjingi fylgjest vanleg åt med namnord i bundi form: Den gode maten, leikne kjetta mi. Sume målføre skil millom kyni, slik at det t.d. heiter den gode maten, men den leikna kjetta, og det var òg slik Ivar Aasen sette det upp i Norsk Grammatik (sjå yversynet til høgre). Einskilde målføre (t.d. i Nordhordland) skil òg millom kyni i mangtal, etter mynster frå den sterke bøygjingi, so at det heiter dei gjæve gutane, men dei gjæva gjentone. Aasen sette det upp slik i Det Norske Folkesprogs Grammatik (1948), men i Norsk Grammatik (1864) gjekk han yver til same form i alle kyni (på -e), kann henda sidan norrønt òg hadde det (på -u, med -um i sidefall). Utpå 1900-talet vart kynsbøygde former sjeldsynte i skrift og -e gjenomførd, slik òg -ane, -one og -ene vart for eldre -arne, -orna, -erna/-erne.

eintal & mangtal
alle kyn
gode
leikne

Munbøygjing