Skilnad mellom versjonar av «Nordmannen»
Hopp til navigering
Hopp til søk
(Created page with "''Nordmannen'' av Ivar Aasen 1. Millom Bakkar og Berg ut med Havet heve Nordmannen fenget sin Heim, der han sjølv heve Tufterna gravet og sett sjølv sine Hus uppaa...") |
sInkje endringssamandrag |
||
| (5 mellomversjonar av den same brukaren er ikkje viste) | |||
| Line 1: | Line 1: | ||
''Nordmannen'' av [[Ivar Aasen]] | ''Nordmannen'' av [[Ivar Aasen]] | ||
<poem> | |||
Millom Bakkar og Berg ut med Havet | |||
heve Nordmannen fenget sin Heim, | heve Nordmannen fenget sin Heim, | ||
der han sjølv heve Tufterna gravet | der han sjølv heve Tufterna gravet | ||
og sett sjølv sine Hus uppaa deim. | og sett sjølv sine Hus uppaa deim. | ||
Han saag ut paa dei steinutte Strender; | |||
det var ingen, som der hadde bygt. | det var ingen, som der hadde bygt. | ||
«Lat oss rydja og byggja oss Grender, | «Lat oss rydja og byggja oss Grender, | ||
og so eiga me Rudningen trygt.» | og so eiga me Rudningen trygt.» | ||
Han saag ut paa det baarutte Havet; | |||
der var ruskutt aa leggja ut paa; | der var ruskutt aa leggja ut paa; | ||
men der leikade Fisk ned i Kavet, | men der leikade Fisk ned i Kavet, | ||
og den Leiken den vilde han sjaa. | og den Leiken den vilde han sjaa. | ||
Fram paa Vetteren stundom han tenkte: | |||
Giv eg var i eit varmare Land! | Giv eg var i eit varmare Land! | ||
Men naar Vaarsol i Bakkarne blenkte, | Men naar Vaarsol i Bakkarne blenkte, | ||
fekk han Hug til si heimlege Strand. | fekk han Hug til si heimlege Strand. | ||
Og naar Liderna grønka som Hagar, | |||
naar det laver av Blomar paa Straa, | naar det laver av Blomar paa Straa, | ||
og naar Næter er ljosa som Dagar, | og naar Næter er ljosa som Dagar, | ||
kann han ingenstad vænare sjaa. | |||
</poem> | |||
== Sjå òg == | |||
[[Songar og dikt]] | |||
[[Kategori:Skaldskap]] | |||
Siste versjonen frå 9. mars 2022 kl. 15:55
Nordmannen av Ivar Aasen
Millom Bakkar og Berg ut med Havet
heve Nordmannen fenget sin Heim,
der han sjølv heve Tufterna gravet
og sett sjølv sine Hus uppaa deim.
Han saag ut paa dei steinutte Strender;
det var ingen, som der hadde bygt.
«Lat oss rydja og byggja oss Grender,
og so eiga me Rudningen trygt.»
Han saag ut paa det baarutte Havet;
der var ruskutt aa leggja ut paa;
men der leikade Fisk ned i Kavet,
og den Leiken den vilde han sjaa.
Fram paa Vetteren stundom han tenkte:
Giv eg var i eit varmare Land!
Men naar Vaarsol i Bakkarne blenkte,
fekk han Hug til si heimlege Strand.
Og naar Liderna grønka som Hagar,
naar det laver av Blomar paa Straa,
og naar Næter er ljosa som Dagar,
kann han ingenstad vænare sjaa.